در آن هنگام که جهان و اطرافیان سدهرتها یک به یک از بین می‌رفتند، آن وقت که چون اختری در آسمان به تنهایی ایستاده بود و از سرمای یأس شکسته و مغلوب شده بود، استوارتر از هر زمانی سدهرتها یعنی خودش بود.