گفتم: "دنیا مثل آتشگردان است. هرچه سرعتش را تندتر می‌کند، آدم زودتر به بیرون پرت می‌شود."
گفت: "بله. آن قدر سریع است که آدم سرگیجه و تنهایی اش را می‌فهمد."
گفتم: "پس چه باید کرد؟"
گفت: "تحمل و سکوت."