آبراهه‌ای که پرگون‌ترین کسان چون به آن می‌رسند، به فکر فرو می‌روند و من در کنارش، چه شاد باشم و چه غمگین، همیشه شادکامم.
از نامه‌های بالزاک به خانم باموت اگرون