خوشیها و روزها اولین کتاب پروست است و در بیست و پنج سالگی او منتشر شد، اما این مانع آن نبود که یکی از منتقدان او را، به خاطر همین یک کتاب، از کلاسیک‌های زبان فرانسه بداند. پروست در این کتاب عمده‌ی آثاری را که تا آن زمان نوشته و در نشریات مختلف به چاپ رسانده بود، از قصه و مقاله و شعر منظوم و منشور، به طرزی سازمان‌مند و به هم پیوسته، اما نه طبق ملاحظاتی از قبیل تاریخ انتشار یا مضمون، بلکه در ترتیبی دورانی گرد آورد. خواننده در این کتاب با برخی از ظریف‌ترین نمونه‌های اندیشه و نثر پروست، و گه‌گاه برخی از شیواترین قطعات ادبیات قرن بیستم فرانسه آشنا می‌شود. اما کسی که شاهکار پروست، در جست‌و‌جوی زمان از دست رفته، را بخواند، از خواندن این اثر دوچندان لذت خواهد برد چون منشاء جست و جو هسته‌های آغازین این منظومه‌ی عظیم را در این کتاب نسبتا کوچک و بسیار فشرده می‌بیند..
