… شاید فقط یک تونل وجود داشت، تاریک و خلوت: تونل من، تونلی که من کودکی، جوانی و همه عمرم را گذرانده بودم. و در یکی از قسمتهای شفاف دیوار سنگی من این دختر را دیده بودم و ساده اندیشانه باور کرده بودم که در تونلی موازی تونل من حرکت می‌کند، درحالی که در واقع او متعلق به جهان پهناور، جهان نامحدود کسانی بود که در تونل زندگی نمی‌کردند… تونل ارنستو ساباتو

احساس می‌کنم دارم تاوانی را می‌پردازم. تاوان قانع نبودن به آن بخش از ماریا که مرا موقتا از تنهایی نجات می‌داد تونل ارنستو ساباتو

من هیچ وقت نتوانسته ام یک رمان روسی را تا آخر بخوانم. خیلی کسالت اورند. آدم فکر می‌کند هزاران شخصیت در رمان هستند و در پایان مشخص می‌شود که فقط ۴ یا ۵ نفرند. آیا کلافه کننده نیست که تازه با مردی به نام آلکساندر آشنا شده باشید که یکهو او را ساشا و بعد ساشکا و بالاخره ساشنکا بنامند و یک دفعه نام پرتصنعی مثل آلکساندر آلکساندروویچ بونین و بعد از آن هم فقط آلکساندرو ویچ بخوانند. و هنوز نفهمیده اید کجا هستید که دوباره پرتتان می‌کنند یک جای دیگر. این کار پایانی ندارد. هر شخصیتی برای خودش یک خانواده تمام و کمال است تونل ارنستو ساباتو

مردم مرا به خنده می‌اندازند وقتی درباره فروتنی انیشتاین یا کسی مثل او صحبت می‌کنند. پاسخ من به آنها این است که وقتی مشهور باشی فروتنی برایت آسان است. یعنی آسان است که خود را فروتن نشان دهی تونل ارنستو ساباتو

عبارت روزگار خوش گذشته به آن معنی نیست که اتفاقات بد در گذشته کمتر رخ می‌دادند فقط معنی اش این است که خوشبختانه مردم به آسانی آن اتفاقات را از یاد برده اند. تونل ارنستو ساباتو

بعضی وقت‌ها احساس می‌کنم که هیچ چیز معنی ندارد. در سیاره‌ای که میلیون‌ها سال است با شتاب به سوی فراموشی می‌رود، ما در میان غم زاده شده‌ایم؛ بزرگ می‌شویم، تلاش و تقلا می‌کنیم، بیمار می‌شویم، رنج می‌بریم، سبب رنج دیگران می‌شویم، گریه و مویه می‌کنیم، می‌میریم، دیگران هم می‌میرند، و موجودات دیگری به دنیا می‌آیند تا این کمدی بی‌معنی را از سر گیرند. تونل ارنستو ساباتو

پست‌ترین آدم‌ها آن‌هایی هستند که آنقدر می‌مانند تا عاشق‌شان شوی و بعد می‌روند. درباره قهرمانان و گورها ارنستو ساباتو

چطور می‌توان به سرشت انسان باور داشت وقتی می‌دانیم که یک گندابراه و بعضی لحظه‌های شومان یا برامس از گذرگاه‌های نهانی، اسرارآمیز، و مرموز به هم مربوط می‌شوند! تونل ارنستو ساباتو

زندگی کابوسی دراز مدت است، اما کابوسی که ما می‌توانیم با مرگ از آن رهایی یابیم. تونل ارنستو ساباتو

با هم بودن از اندوهی که همیشه با چنین لحظه‌هایی همراه است می‌کاست اندوهی که به یقین حاصل غیرقابل انتقال بودن ِ احساس زیبایی است. تونل ارنستو ساباتو

حقیقت تقریبا هیچ‌وقت ساده نیست، و اگر چیزی بیش از حد واضح و آشکار به نظر رسد، اگر عملی به ظاهر از منطق ساده‌ای پیروی کند، معمولا انگیزه‌های پیچیده‌ای پشت سر آن هست. تونل ارنستو ساباتو

بعضی وقت‌ها احساس می‌کنم که هیچ‌چیز معنی ندارد. در سیاره‌ای که میلیون‌ها سال است با شتاب به سوی فراموشی می‌رود، ما در میان غم زاده شده‌ایم؛ بزرگ می‌شویم، تلاش و تقلا می‌کنیم، بیمار می‌شویم، رنج می‌بریم، سبب رنج دیگران می‌شویم، گریه و مویه می‌کنیم، می‌میریم، دیگران هم می‌میرند، و موجودات دیگری به دنیا می‌آیند تا این کمدی بی معنی را از سر گیرند. تونل ارنستو ساباتو

«دنیای ترسناکی است. این حقیقت بدیهی نیاز به اثبات ندارد.» تونل ارنستو ساباتو