رمان ایرانی
عطش
... بند دل غزل پاره شد. پلک‌های از هم گشوده‌اش بی‌حال و ناتوان روی هم افتاد. آه از نهادش برآمد، افکار مسموم و آلوده همچون ماری خوش خط و خال گرد ذهنش پیچید و او را له کرد. اشک در چشم‌هایش حلقه زد. تا آمد دست آزادش را تکان دهد، عرفان مچش را گرفت. غزل حس کرد همان لحظه از حال خواهد رفت...
چشم‌هایی به رنگ عسل
... با بی حالی و تنی خسته به سمت دیوار شیشه‌ای حرکت کردم. هنگام عبور از کنار اتاقش، نگاه ملتمس و غمگینم به آن سمت کشیده شد و آه سردی از سینه‌ام خارج گردید. سقف روی سرم سنگینی می‌کرد. شانه‌هایم گویی تحمل هوا را هم نداشتند! یکی از پنجره‌ها را به سختی باز کردم. هجوم هوای سرد و دلگیر بیرون، ...
