ویلیام فاکنر در زمستان 1334-گل سرخ در دست به ملاقات ما فارسی زبانها آمد او ظاهرا گل سرخش را برای امیلی آورد اما ما هم از بویش سرمست شدیم در این روزگاران پر داستان بیداستان داستانهای فاکنر هم چنان با طراوت و پرخوناند و میچسبند. یکی گفت: گوش کن دور ترین مرغ جهان میخواند.