وقتی نیچه گریست آمیزه‌ای است از واقعیت و خیال، جلوه‌ای از عشق، تقدیر و اراده در وین خردگرای سده نوزدهم و در آستانه زایش دانش روانکاوی. فریدریش نیچه، بزرگترین فیلسوف اروپا یوزف برویر، از پایه‌گذاران روانکاوی ... دانشجوی پزشکی جوانی به نام زیگموند فروید، همه اجزایی هستند که در ساختار رمان در هم تنیده می‌شوند تا حماسه فراموش‌نشدنی رابطه خیالی میان بیماری خارق‌العاده و درمانگری استثنایی را بیافرینند. در ابتدای رمان، لو سالومه، این زن دست نیافتنی از برویر می‌خواهد تا با استفاده از روش آزمایشی ((درمان با سخن گفتن))، به یاری نیچه ناامید و در خطر خودکشی بشتابد. در این رمان جذاب، دو مرد برجسته و اسرارآمیز تاریخ، تا ژرفای وسواس‌های خویش پیش می‌روند و در این راه، به نیروی رهایی‌بخش دوستی دست می‌یابند.
