آریل دورفمان در آرژانتین متولد شد و بعدها به تابعیت کشور شیلی درآمد؛ اما پس از کودتای 1973 شیلی و سرنگونی سالوادر آلنده ناگزیر به ترک آن‌جا شد و اکنون در واشنگتن دی‌سی و گاهی هلند سکونت دارد. آریل دورفمان زندگی ادبی خود را با انتشار تخیل و خشونت در آمریکا در 1968 آغاز کرد. این کتاب مجموعه مقالاتی است درباره ادبیات آمریکای لاتین قرن بیستم و نقش آن به عنوان ابزار مقاومت در برابر انواع ارعاب و فشارهایی که ملت‌های آمریکای لاتین تجربه می‌کنند. از دیگر آثار او، که بیش از بیست زبان ترجمه شده‌اند، می‌توان به آخرین آواز مانوئول سندرو و جامه کهن امپراتوری اشاره کرد. در حالی که برخی نویسندگان در کار ترکیب داستان و سیاست یا ناتوانند یا تمایلی احساس نمی‌کنند، آریل دورفمان را ازین کار گریزی نیست. او معتقد است که نوشتن ابزاری در خدمت نخبگان نیست تا به یاری آن خود را از واقعیت‌های تاریخی دور نگه دارند بلکه برای آن است تا آنان تعهد خویش را به انجام رسانند. او، در عین حال، در آثارش به کشف رنج‌های خود و نیز رنج‌های مردم سرزمینش، شیلی، می‌پردازد. رمان ناپدیدشدگان در 1981 نوشته شده است. این رمان داستان مردم روستایی است که روزی در کنار رودخانه با جسدی روبرو می‌شوند که آب رودخانه با خود آورده. جسد شناخته شدنی نیست و از این رو پیرزنی که شوهر و دو فرزندش گم شده‌اند ادعا می‌کند که جسد به او نگاه دارد. سپس زنان دیگری نیز که هر کدام یک یا چند تن از بستگانشان ناپدید شده‌اند، ادعاهای مشابهی ارائه می‌دهند .... ناپدید شده‌اند، ادعاهای مشابهی ارائه می‌دهند...... ناپدیدشدگان که اثری جهانی و بی زمان است، نماد هراس‌‌آور موقعیت سیری در سراسر کشورهای آمریکای لاتین است.
