رمان ایرانی
خاطرات بندباز پیر
کتاب حاضر مجموعه‌ای است از نوشته‌های کوتاهی که خاطرات شخصی مرا باز می‌گویند. نه حجم آن‌ها زیاد است و نه همه آن‌ها بیانگر واقعیت‌اند. حجم آن‌ها زیاد نیست، چون عمر آدمی کوتاه است، بیانگر واقعیات نیستند، زیرا ما تنها با واقعیات زندگی نمی‌کنیم. در زندگی ما رویاها نیز نقش عمده‌ای ایفا می‌کنند.
کارناوال در شهر بزرگ (گزینه اشعار)
به کوچه می‌خرامی، گلی در آستینت.
مگر چه گفته امروز دوباره فال‌بینت؟
به کوچه می‌خرامی چو عطر یاس در باغ،
بنفشه در یسارت، بنفشه در یمینت.
به کوچه می‌خرامی، خبر نداری افسوس.
چه چشم‌ها که در راه نشسته در کمینت.
چه جویبار نرمی‌ست میان کوچه‌ساران.
نگاه دلفریبت، سکوت دلنشینت....
حق با شاخ نبات است
«زمانی که اروپا از خواب غفلت بیدار شد، شما چه می‌کردید؟»
«می‌گذاشتم ریشم بلند شود!»
«به چه منظوری؟»
«که بانوان حرمسرا با آن بازی کنند؟»
«آیاا از اعمالتان پشیمان نیستید؟»
«من که گناهی نکرده‌ام.»
رویاهای ما به دو شکل ظاهر می‌‌شوند: یکی در خواب، یعنی در جایی که نمی‌توان عناصر آن‌ها را بازشناخت، آن‌ها را تنظیم کرد و به آن‌ها ...
در جستجوی صبح در جاده‌های مه‌آلود (50 داستان غیر متعارف)
موضوع: درخت. بخشی از انشای یک جوان: «من درختی گوژپشتم، در شوره‌زار. کوچیدن ابرها را ندیده‌ام و صدای باران را به ندرت شنیده‌ام. ما نسلی سوخته‌ایم...» شاگردان، خاموش بودند و معلم پیر، دیده بر پنجره داشت. ناگهان... قطره‌های باران، قطره‌های باران روی شیشه. معلم لبخند زد و پنجره را نشان داد. لحظه‌ای بعد درختان گوژپشت کمر، راست کردند و خدنگ ...