به راستی کدامیک از ما، تصویر آن دیگری است؟ فاصله میان من و او که در آن سوی آیینه ایستاده فقط به اندازه یک حرکت است و این که چه کسی قبل از آن دیگری دستش را تکان دهد! آیا از آن سوی آیینه هم میتوان دلنگران بود؟ و آیا آنکه آنسوتر ایستاده حسرت بودن این سو را ندارد؟ شاید هم روزی، من با حسرت از آنسو به اینسوی زندگی نگاه کنم... شاید هم هنوز نمیدانم که تصویری بیش نیستم!