رنگ خاموشی

باور نمی‌کنم که دوست داشتن جز با جان و دل باشد اما روزی فرا می‌رسد که یار از تو جدا می‌شود خودمان را به خاطره‌اش می‌سپاریم و روزها را سپری می‌کنیم خودمان را با واژه‌ها تسکین می‌دهیم و چاره‌ای جز این نداریم روزی قرار است دنیا از بین برود و دوست داشتن رنگ ببازد عشق تقدیر ماست و تقدیر ماست که عشق می‌سازد و این معمای اسرارآمیز عالم هستی است...