مسعود میگوید زنها بعضی وقتها مثل اسبهای مسابقهاند، خوب میدوند اما مقابل مانع، درست لحظهای که سوار فکرش را نمیکند درجا میخکوب میشوند و آدم را به زمین پرتاب میکنند. نمیدانم شاید هم درست بگوید اما به نظرم، مردها هم گاهی مثل قاطرهای چموش، بدون هیچ علتی اصلا جم نمیخورند و انگار درهای مقابلشان باشد قدم از قدم بر نمیدارند. در این مواقع دیگر هیچ فشار و سیخونکی کارگر نمیشود، مثل حالای مسعود...