در جهان پسامدرن روابط بین انسانها و سازو کارهای اجتماعی به سادگی دنیای سنتی سهل است که به پیچیدگی دنیای مدرن هم نیست. اما انسان همواره موجودی اجتماعی بوده و خواهد بود و به محیطی که در آن زندگی میکند وابسته است. واقعیت و حقیقت دیگر همانی نیست که در ظاهر و با نخستین نگاه به چشم میآید. پیچیدگی دنیای بیرون از فرد، به درون او راه میگشاید. واقعیتی که در داستانهای رئالیسم بازسازی و پرداخت و روایت میشد با واقعیتی که در داستانهای پستمدرن و رئالیسم جادویی عرضه میشود، متفاوت است.