صادق هدایت نخستین نویسنده ایرانی است که به انگاره مدرن اندیشید و تشویش خاطر مدرنیت را در قالب داستان کوتاه ریخت. پیوند وهم حاصل از مدرنیت با عناصر بومی و ذهن سنتی، از مهمترین دستاوردهای نویسندگی اوست. در وصف جایگاه او گفتهاند: پایاش در جغرافیای ایران گیر بود اما جهانی میآندیشید. صادق چوبک و بزرگ علوی نیز از پیشگامان داستان کوتاه و همراهان هدایت با نگاه خاص خود جامعه ایرانی زمان خود را به تصویر کشیدهاند.