دوشنبه

در فلق است که نمی‌توانی تفاوتی بین شروع یک روز یا تمام شدنش قایل شوی. حدفاصلش این می‌شود که خورشید یا می‌خواهد برود یا برگردد. این را حتی وقتی هم چشم‌هایت بسته‌اند و در خوابی، یا داری خواب می‌بینی، یا فقط خیال خواب دیدن داری، می‌فهمی. وقتی ناخودآگاه و خودآگاهت با هم یکی می‌شوند. نمی‌دانی خوابی یا بیدار؛ می‌گویند وقتی خواب‌ایم، «خواب» نیستیم. ذهن‌مان دارد کار می‌کند، خودش را ترمیم می‌کند و همه چیز را برای‌مان از نو می‌سازد تا شاید فراموش کنیم دیروز را. فراموش کنیم و فقط به همین امروز فکر کنیم. غلتیدن از شنبه به یکشنبه، از یکشنبه به دوشنبه، از دوشنبه به...