صبح آمد و بی مقدمه گفت: «امروز بشریت خسته است» گفتم: «خب، بله ، ولی چطور؟» گفت: راستش دیشب را نخوابیدهام. گفتم: خب، این بشریت بیهمه چیز میتواند از الان تا شب کپه مرگش را بگذارد تا دیگر خسته نباشد. د همین دیگر، نمیتوانم، اگر میتوانستم که مسالهای نبود. از اینکه بخواهد دوباره دستم بیندازد، هراس داشتم ولی احساس میکردم این بار استثنائا حرفی گفتنی دارد که برای بیانش دنبال بهانه میگردد.