رمان خارجی
اثر حاضر مودیانو تنها یک رمان نیست، بلکه نوعی داستانسرایی است که با زندگینامه او پیوند خورده است. در این کتاب او وقایع و سرگذشت گروهی از انسانها را بهتصویر میکشد که بهدلیل زیادهخواهی و جنگ و اشغال سرزمینشان دچار مشکلات و مصائب عظیمی شدهاند؛ جایی که راوی داستان با دیدن آگهی گمشدن دختری 16 ساله بهنام دورا، بهطرز بسیار ماهرانهای وقایع تلخ جنگ جهانی دوم را بههمراه مسائل ظریف و حاشیهای روایت میکند...
صفحه نویسنده
پاتریک مدیانو
۲۴ رمان
Patrick Modiano is a French language novelist.He is a winner of the Grand prix du roman de l'Académie française in 1972 and the Prix Goncourt in 1978 for his novel Rue des boutiques obscures.
Modiano's parents met in occupied Paris during World War II and began their relationship in semi-clandestinity. Modiano's childhood took place in a unique atmosphere: between the absence of his father -- of which he heard many troubled stories -- and his mother's frequent ...
تصادف شبانه
یادم میآید بعدازظهر یک روز بارانی، مردی با بارانی گاباردین خاکستری و تهریش، برگههایی در کارتیهلاتن پخش میکرد. توی آن برگهها پرسشنامهای بود که مربوط میشد به یک تحقیق در مورد جوانی. سوالها به نظرم عجیب میآمدند: ساختار خانوادگی شما چگونه بوده است؟ جواب داده بودم: ساختاری نداشتهام. خودتان فکر میکنید پسر (یا دختر) خوبی برای والدیتان هستید؟ هیچوقت پسر ...
تا در محله گم نشوی
در شهر بزرگ میتوانید گم بشوید، میتوانید غیب شوید، حتی میتوانید هویت خود را تغییر بدهید و زندگی تازهای را شروع کنید. میتوانید به سراغ یکی از دفترهای قدیمی راهنمای تلفن شهر بروید و تصادفا زیر یک اسم و آدرس و شماره تلفن خط بکشید و بعد تخیل کنید که زندگی این ناشناس چگونه بوده است. یکی از دو نشانی ...
علف شبانه
«اگه من یه نفر رو کشته بودم چی میگفتی؟»
فکر کردم شوخی میکند یا این سوال را به خاطر رمانهای پلیسیای میپرسد که عادت به خواندنشان داشت. علاوه بر این، این کتابها تنها چیزی بودند که او میخواند. شاید در یکی از آن رمانها، زنی همین سوال را از نامزد خود میپرسید.
«چی میگفتم؟ هیچچی.»
امروز هم همان جواب را میدادم. آیا ما ...
سیرکی که میگذرد
در میدان شاتله میخواست سوار مترو شود. درست زمان شلوغی مترو بود. نزدیک در خروجی واگن، چسبیده به هم ایستاده بودیم. در هر ایستگاه مسافران تازه دوباره سوار میشدیم. سرش را روی شانهام گذاشت و با لبخندی گفت: «هیچکس تو این شلوغی نمیتواند پیدایمان کند.»
در ایستگاه گاردونور با موج مسافرانی همراه شده بودیم که طرف قطارهای حومه شهر سرازیر میشدند. ...