مویه جم و هفت خان رستم دو برداشت آزاد و نمایشی از شاهنامه فردوسی است. اما تکرار خود حماسه کهن و قهرمانان اسطورهای آن نیست. تلاش ما این بوده است تا با الهام گرفتن از شاهنامه و یاری جستن از ادبیات ایران پیش از اسلام، از نظر ساختار، زبان، تحول موضوع و نحوه شخصیتپردازی، ابتکارهای نمایشی و طرحهای دراماتیک نو در کار آوریم، تا به گونهای عینی و ملموس هم شکل و زبان هنر نمایش را از حماسه فرق گذاشته و هم از نظر فکری فاصله زمانی خود را با موضوع پر کرده باشیم. و این میسر نبود مگر با امروزی کردن تحلیل شخصیتها، دگرگونی در پیشرفت موضوع، کم و زیاد کردن حوادث، و از همه مهمتر به کارگیری زبانی چالاک و نمایشی که در عین اصالت از آن نسل ما و روزگار ماست. بنابر این در اینجا با نمایش سروکار داریم نه حماسیه. با اثری امروزین نه گذشته. و با قهرمانانی اسطوره زدایی شده که بیشتر مصداق اندیشههای جهان امروزاند، و نه نماد ارزشهای جهان دیروز.