ذهن هنرمند و از جمله نمایشنامهنویس هرگونه پدیدهی عینی و غیرعینی را بدون معنا و غایتی تبیینپذیر طلب نمیکند. به همین دلیل در متن یک نمایشنامه دادهها با عینیت شکیلتر و دارای سبک در قالب طرحی موجز و راز و رمزدارتر و با دلالتگریهای خاص ارائه میشوند تا شگفتیها، دلبستگیها، کنشها و باورهای انسان در حوزهی احساس و اندیشه ارتقا یابند. و همواره ثابت شود که جهان دراماتیک ذهن میتواند نامحدودتر، غرابتزاتر و زیباتر از جلوههای نمایشی خود هستی باشد.