تی. اس. الیوت با نگارش نمایش نامه منشی رازدار بار دیگر به «جوهره ی زندگی» می‌اندیشد: اینکه آیا زندگی و سرنوشت همان ذهنیت آدمی است که به خواست فرد شکل می‌گیرد یا از جایی خارج از اختیار وی تحمیل می‌شود؟ این پرسش ها از غامض ترین مباحث فلسفی است که در داستانی ساده و بدون تنش به صورت سهل و ممتنع گنجانده شده است. در این اثر، رویداد خاصی رقم نمی‌خورد، هرچه هست بازنگری اشخاص داستان است نسبت به زندگی، و اعترافات هرکدام از آنها درباره وضعیت خواسته‌های گذشته و آرزوهای آینده‌شان. قلم جادویی الیوت، از خلال ترسیم وضعیت آدمهای معاصر و جامعه مدرن، ما را به اعماق تاریخ اساطیری می‌برد و این‌بار به نمایش نامه ایون، اثر اوریپید. نویسنده از ما می‌خواهد تا با نگاهی شایسته به سفالینه‌ها، در اصل سرشت و ذات طبیعت را به یاد آوریم.
