رمان خارجی
حتما به من میگویید وقتی آدم در جایی بزرگ میشود، بالاخره به تدریج به آن عادت میکند، و آن را دوست دارد؟ بسیار خوب، ملاحظه میکنید که چنین نیست. من همیشه از لئوپولدویل متنفر بودم، احتمالا به این دلیل که همیشه آن را به همان شکلی که هست دیدهام: یعنی غمناک و تصنعی. شهرها نباید یکباره و به دست یک نفر ساخته شوند؛ این شکلی قیافه آغل میگیرند و آنهایی که در آن زندگی میکنند قیافه حیوان.
آدم که نمیمیرد
نام باب تراخو، افتخار عالم بوکس و چهار بار قهرمان اروپا، همهجا با احترام به زبان میآید، اما قهرمانها هم، مثل همه آدمهای دیگر، پیر میشوند و باب در سی و چهار سالگی میداند که پایان کارش نزدیک است. ولی به رغم این، پافشاری میکند و میخواهد «آویختن دستکشها» را به تاخیر بیاندازد. مدیر برنامههای او، هماهنگ با رئیس «قصر ...
تنگنا
داستان بر بستر گفتگوی دو زندانی محکوم به اعدام شکل میگیرد. فراری تبهکاری حرفهای است. ولی شارل بلوندوا کارخانهداری است که به قتل همسرش متهم شده است. او در بازگشت ناگهانی و پیش از موعدش از یک شکار، پی به خیانت همسرش میبرد. شارل به جای نشان دادن واکنش آنی، تصمیم میگیرد مانند یک شکارچی ماهر، گلوریا را به سوی ...
