مجموعه داستان داخلی
پیالهای چای بنوش 133 داستان مینیمال
جوان‌تر که بودم عشق سنگی بود در دستانم که با آن شیشه‌های خانه‌ها را می‌شکستم. اما حالا عشق صخره‌ای‌ست سهمگین، فرونشسته در اعماق اقیانوس آرام تنم. این چنین است که سیگار می‌کشم، چای می‌نوشم، داستانی را روایت می‌کنم که در آن تو را دوست می‌دارم.
اولیس کامران
نیمه‌شب از خانه بیرون زدم. بدر سرد ماه بر فراز ساختمان‌ها می‌درخشید. خیسی سیاه آسفالت، مهتاب را بازمی‌تابید. دود سیگار و بخار نفس‌هام در هم می‌آمیخت. در سرازیری خیابان اصلی پرهیب زنی را دیدم از دورتر می‌آمد. دراز و باریک بود، سایه‌اش درازتر. رفتم آن دست خیابان تا از کنارش که می‌گذرم هیکل هر چند نحیف اما مردانه‌ام پریشانش نکند. ...
