آیزاک باشویس سینگر، برنده جایزه نوبل ادبیات 1978، یکی از داستانسرایان بزرگ قرن بیستم است. در داستانهای او، اخلاقیات مذهبی و آگاهی اجتماعی با تحلیل انگیزههای شخصی به هم آمیخته است. آثارش غالبا شکل حکایات تمثیلی دارد یا بر مبنای سنتی متعلق به قرن نوزدهم در روایت شکل گرفته است. سینگر عمیقا دلمشغول رویدادهای زمانه خویش و آینده و فرهنگ جامعه خود است. دنیای داستانهای او دنیای یهودیان اروپای شرقی است ـ دنیایی بسیار غنی و در عین حال بسیار فقیر، عجیب و غریب و در عین حال آشنا با همه تجربههای بشری. این دنیا اکنون از میان رفته. از ریشه درآمده و خاک شده. ولی در نوشتههای سینگر، در رویاهای او جان میگیرد، روشن و آزاد از توهم. در این داستانها، واقعیت و خیال تغییر شکل میدهند. قدرت الهام به یاد ماندنی سینگر مهر واقعیت را بر خود دارد، و واقعیت از طریق رویا و خیال به حوزه ماورالطبیعه برکشیده میشود که در آن هیچ چیز ناممکن و قطعی نیست.