رمان ایرانی
2 کوچه بالاتر
کنار پنجره ناهار می‌خورم. کلاغ پر می‌زند و می‌آید روی هره‌ی پنجره می‌نشیند. هیچ‌وقت آن‌قدر نزدیک نیامده بود. گوشت غذا را می‌گذارم کنار پنجره. با پرش‌های کوچک نزدیک‌تر می‌شود. گوشت را برمی‌دارد و عقب می‌رود. با پایش گوشت را نگه می‌دارد و به آن نوک می‌زند. او گوشتش را می‌خورد و من پلوی بدون گوشتم را. میرزا آقا از توی حیاط با تعجب نگاهم می‌کند و می‌گوید: «جل‌الخالق، دوستی آدم با کلاغ؟!...» کلاغ از صدای میرزا آقا می‌ترسد، گوشت را رها می‌کند و می‌پرد بالای شاخه، بعد هم لب دیوار. سرش را کج می‌کند، نگاهش غمگین است. نگاه تمام کلاغ‌ها غمگین است. انگار می‌دانند دوستی آدم با کلاغ نمی‌شود.
حاجی نرگس
حاجی نرگس پاهایش را دراز می‌کند و زیر لب آخی می‌گوید. استخوان‌هایش با هر تکانی که می‌خورد صدا می‌دهد؛ صدایی مثل صدای زیر پا ماندن برگ‌های پاییزی. سرش را تکان می‌دهد و می‌گوید: «این پیری عجب چیز بدی است. می‌خواستند دعایمان کنند، می‌گفتند پیر بشوی جوان. انگار همه آن دعاها به درگاه خدا رسیده. قربان کرم‌اش. شبیه کفتار شده‌ام.» دست ...
آقادار
مجری ساعت را اعلام می‌کند. موسیقی ملایمی پخش می‌شود و گوینده با ناز می‌پرسد: «تا به حال فکر کرده‌اید بعد از شما دنیا چطور می‌گذرد؟»
دوباره موسیقی پخش می‌شود، صدای زن غم دلنشینی دارد: «برای آن که بدانی جهان بر تو می‌گذرد، گاهی در آینه نگاه می‌کنی و تارهای سفید مو و چین‌وچروک دور چشمت را می‌شماری.
برای آن که ...