نمایش‌نامه
زهور (3 نمایش‌نامه)
حضرت آقای آریان‌فر یا، صمیمی ترک، جنوبی مهربان من، که در مسافت جغرافیایی ما این همه دوری، اما، این همه نزدیکی و با دل من جوری. وقتی نمایش‌نامه‌های «زهور» و «موعود» را خواندم، بی‌تکنیک فاصله یا بیگانه‌سازی صحنه، گویی درام‌هایی دوردست از قبایل ساحلی یا اندلس قدیم خوانده‌ام: انسان‌های گرم زنده، بحران سنت و اوج سرنوشت، فضاهای معلق مه گرفته، قیافه پررنگ پدرسالار...این‌ها نیروهای دراماتیک نمایش‌نامه‌های تو هستند که تراژدی‌های خون و تقدیر را به صحنه می‌کشند، بی آنکه در چالابه‌های روز از جنس فمینیسم کپسولی در بغلتی، یا در بافت پشت مغزی دیالوگ و فرم‌های سطح سرگیجه بگیری، و یا به طمطراق نعش‌های خشکیده باستانی برای نمایش ما عظمت قلابی درست کنی.
شبی که گوزن‌ها در آتش سوختند
امان از گوزن‌ها، سینما رکس و صدای لیک و سنج و دمامی که بی‌گاه دست مرا می‌گیرند و به گورستان آبادان می‌بردند، گورستانی که پر است از بوی لیک، گریه و چهره‌هایی که زیر لایه‌ای از اشک و گل برق می‌زد. گورهای بی‌نام، اجساد سوخته بی‌نام، گورهای انفرادی، گروهی و دسته‌جمعی و زنان مویه‌گری که جز زلف پریشان برای پنجه‌های ...
اسب‌ها هنوز در من شیهه می‌کشند
در اساطیر یونان، مدآ شاهزاده خانم ساحره‌ای است از سرزمین کولخیس و نیز دختر آیتس پادشاه کولخیس. مدآ شیفته یاسون می‌شود که ناخدای کشتی آرگو است. در یولکوس واقع در تسالی، پلیاس عموی یاسون که فرمانروایی را از آیسون، پدر یاسون، غصب کرده حاضر نمی‌شود آن را به یاسون بازگرداند. عموی یاسون بازگرداندن فرمانروایی به وی را مشروط می‌کند به ...
