سفر به سرزمین فرشتگان رمانی است پر از تصویر و صحنه. داریوش مهرجویی گویی در این رمان صحنههای فیلمی را با قدرت کلامش به تصویر میکشد؛ تصاویری زنده که تا مدتها در ذهن خواننده باقی میمانند و شهرهای مختلف را به گونهای توصیف میکند که خواننده شلوغی و سر و صدای جایی مثل برادوی را انگار خود میشنود و تجربه میکند. رمان سه راوی دارد، مرد و زن و قصهگو. آنها روایت رؤیاهای شیرین دو جوان تحصیلکرده و بااستعداد را به صورتی دراماتیک به تصویر میکشند، تصویری از رویارویی رؤیاهای رنگارنگ با تیرگی واقعیتهای تلخ؛ گویی توان انسان برای غرق شدن در رؤیا و تحمل سختی حدی نمی شناسد.