همه چیز نابود شده است نخستین‌شان شعر

همه چیز نابود شده است، نخستین‌شان شعر، سپس خواب، و بعد هم روز. و بعد هم هر چه به جا مانده از روز، و آن‌ها که متعلق‌اند به شب: آن‌گاه که دیگر، چیزی برای نابود شدن نماند، چیزهای بیشتری نابود شدند، و باز هم بیشتر، تا بدان‌جا که از هیچ هم کمتر بر جای ماند، حتی خود من. و آن‌گاه تنها، تهی محض بود ...