عزیز روز‌های من کتابخانه خود را بسازید
شعر

عزیز روز‌های من

۱ (۱نفر)

عزیز روز‌های من! اجازه هست، روی ماه شما را ببوسم؟ اجازه هست، به دور شما بگردم؟ اجازه هست، تصدق چشم‌هایتان شوم؟ هر روز، با دعای خیر راهی‌ات کنم؟ هر شب، خستگی‌هایت را شانه باشم؟

برکه خورشید
9786007507421
۱۳۹۶
۹۶ صفحه
۱۹۹۴ مشاهده
۰ نقل قول
دیگر رمان‌های عادل دانتیسم
من دیگر توان خاطره ساختنم نیست
من دیگر توان خاطره ساختنم نیست من دیگر توان خاطره ساختنم نیست. کفشت را که در خانه من در آوردی مهمان خطابت نمی‌کنم... تو صاحب‌خانه ای نه اینکه اگر باز کفش به پا کنی بروی من می‌میرم... نه اما فرقی با آن سالمند اتاق شماره هفت خانه سالمندان که هر روز با یک بغض که چرا باز صبح را دیده است ندارم...
آغوشش عشق بود
آغوشش عشق بود من از این پرسش تکراری. هیچ‌گاه خسته نمی‌شوم. همین پرسش این روزها: چشمانت رنگ دیگری دارد؛ عاشق شده‌ای؟ و من به لبخندی اکتفا کنم. و در دل بگویم. عاشق؟ کجنون شده‌ام! مجنون. تمام این روزها به فدای آن روز. که من جایی کنار خاطره‌هایم خواهم نوشت: آغوشش؛ عشق بود.
مشاهده تمام رمان های عادل دانتیسم
مجموعه‌ها
بهترین رمان های جهان
بهترین رمان های ایرانی
صد رمان برگزیده سایت goodreads
مجموعه رمان‌های پیشنهادی تیم ناولر
عاشقانه ها
مجموعه داستان‌های برگزیده جایزه اُهنری