شعر
منجنیق
ببر به نام خداوندت. که لطف خنجر ابراهیم. به تیز بودن احکام است. نبخش مرتکبانت را. تو حکم واجب‌الاجرایی. و عشق جوخه اعدام است. به دست آه بسوزانم. که شعله‌ور شدنم دود است. کفن به سرفه بپوشانم. که سربه‌سر بدنم دود است. و نخ‌به‌نخ دهنم دود است. غمت غلیظ‌ترین کام است.
نرگس
جز این شاخه‌های شکسته.
هیچ نسبتی با تو ندارم.
تو آن‌قدر فروتنی که اگر باران ببارد گل می‌شوی.
چشم‌هایت مزار.
و دست‌هایت پنجره فولاد - ملایم و غمگین -
شفاخانه اما دریا بود.
که ماهی قرمز را کشت.
در زیارت.
چنان دردی مرا نشانه گرفت.
که سال‌ها.
با بال‌های گچ گرفته شنا می‌کردم.
و طوری سرد بودم که اگر کسی ...