شعر
با من برقص
بیا نبودنت را حضوری دوباره ببخش! اسم عبور شب را بگو. به سایه تنهای یک زن. به آغوش خسته‌اش. طلوعی دوباره ببخش. بی تو، حجم لحظه‌ها. پر از خالی‌ست. بیا به این سکوت بی‌فرجام. غروری دوباره ببخش. جنگ خونینی‌ست. میان قلب و منطق و انتظار. به سرزمین شکست‌خورده سینه‌ام. بیا شکوهی دوباره ببخش. بیا بگو سلام محبوب من. سلام نازنین. در آغوشم بگیر. بیا و خاطرات کهنه را. مروری دوباره ببخش. ترانه‌های عاشقانه واژه کم دارند. مرا به خود بخوان. عشق در راه است. بیا تولدش را. فروغی دوباره ببخش.
راس ساعت هیچ
این قانون تلخ و غم‌انگیز ما آدم‌هاست که ارزش چیزهایی را که داریم، تا وقتی که داریم‌شان نمی‌دانیم ولی تازه وقتی آن‌ها را از دست می‌دهیم متوجه می‌شویم چه چیزهای باارزشی را از دست داده‌ایم. تا وقتی حالمان خوب است، نمی‌فهمیم چه چیزی باعث و بانی حال خوبمان شده است. تا وقتی کسی را در کنارمان داریم که با او ...
