چنین گوید سینوحه فرزند سنموت: این سرگذشت را نه به قصد ستایش خدایان مینویسم و نه به نیت تقدیس فراعنه. چرا که از خدایان در رنجم و از فراعنه به جان آمدهام. این سرگذشت را برای دل خویش مینویسم. نه از بیم و برای خوشامد خدایان و شاهان، و نه به امید آینده، زیرا در گذر زندگی به آگاهی بسیار رسیدهام و چیزهای بسیار از دست دادهام. تا آنجا که هیچ فصلی مرا نمیآزارد و امید به جاودانگی حیات مرا هم مانند خدایان و فراعنه به تنگ آورده است. چنین است این سرگذشت را برای خود مینویسم و باور دارم هر آنچه تاکنون نوشتهاند، برای خدایان و آدمیان بوده است.