«شاد باش، شاد باش! گل سرخت را خواهی داشت! من از نغمهای در مهتاب میسازمش، و با خون دل خودم رنگینش میکنم. تنها چیزی که به جایش میخواهم این است که عشقورزی راستین باشی، چرا که هر چه فلسفه دانا باشد، عشق از او داناتر است، بالهایش آتشین رنگ است، و تنش به رنگ آتش. لبانش به شیرینی انگبین است، و دمش چونان کندر»