رمان ایرانی
ترمه و گلاب
آن که می‌پندارد آدم‌ها تغییرناپذیرند هنوز از بازی‌های روزگار خبر ندارد که عادی‌ترین مردمان را وامی‌دارد تا به جای خیال‌پردازی بر مبنای ترس‌ها و آرزوها با عقل و منطق فکر کنند و تصمیم بگیرند چون دیگر جای کوچک‌ترین خطایی نیست! آن که می‌پندارد نازپرورده امروز فردایی بی‌فرجام خواهد داشت هنوز از اجبار آدم‌ها در انتخاب‌های درست بی‌هیچ لغزشی، هیچ نمی‌داند پس اگر امروز چنین زنی با تو سخن گفت به چشمانش گوش بسپار که او صدناگفته را در پس چشم‌ها دارد، نه بر زبان! زندگی می‌سازد آدمی را و ناز هیچ نازپرورده‌ای را نخواهد کشید آن که با ترس فقط به دنبال آرزو و خیال است جایی در فردا نخواهد داشت و کسی برایش فرشی از ترمه و دامنی از گل پهن نخواهد کرد.
روشنای آسمان
تا وقتی کوچک هستیم خیلی چیزها برای‌مان دغدغه نیست و به سادگی از آنها عبور می‌کنیم، انگار که نه انگار! اما وقتی بزرگ می‌شویم حتی کوچک‌ترین مسائل می‌شود یک سوال و معما: از چه کسی بودنم، تا کجا بودنم! این‌ها همه می‌شود دل نگرانی و دلواپسی برای ما تا بیابیم ریشه و اصل خویش را حتی به قیمت دل‌شکستن خود ...