نمایش‌نامه و فیلم‌نامه
ژکلین: برای من خیابون دِز اِکُل خیابون عشقه عشق دیوانه‌وار من هفده سالم بود و مردک روسم یه دهن گنده داشت یه دهنی که انگار مدام داشت سوت می‌زد به خودمون می‌گفتیم: این یارو خیلی باحاله داره سوت می‌زنه ولی نه دهنش این جوری بود نقاشی‌ش مشوش و پرتلاطم بود یه چیزهای تیره به رنگ آبی پروسی تابلوهای به چه بزرگی و همه‌شون وحشتناک چیزهای وحشتناکی بودن که نیاز داشتن بیرونی بشن مردم خوش‌شون نمی‌اومد من دهاتی بودم یه طراوت خاصی داشتم می‌گفت که من مجسمه‌ی مرمری یونانی‌ش هستم دخترهام اون‌ها چه زجری کشیدن با مد بریژیت باردو باید کیلو کیلو لاغر می‌شدیم کیلو کیلو!
1 زن و از کوچه بالا آمدم و از کنار اشباح گذر کردم
من در خونه رو باز کردم.
به خودم گفتم این همون بوی خونه‌ست.
طبیعتا خونه‌ای که خالی شده بود دیگه واقعا خونه‌ی ما نبود.
در اتاقها می‌گشتم که پر می‌شدن از انعکاس صدای قدم‌های من.
من هیچ احساس خاصی نداشتم.
در واقع بی‌تفاوت بودم.
از اتاق‌هایی که توشون زندگی کرده بودم می‌گذشتم و هیچ خاطره ای نداشتم.
تلاش کردم به یاد عزیز مرحومم بیفتم ولی نتونستم...