پدربزرگم می‌گفت: هر کسی باید وقت مُردن یه چیزی پشت سرش باقی بذاره. یه بچه یا یه کتاب یا یه نقاشی یا یه خونه یا یه دیوار یا یه جفت کفش. یا یه باغ سرسبز. یه چیزی که دستات یه جوری لمسش کرده باشه. این‌جوری وقتی مُردی روحت یه جایی برای رفتن داره و وقتی مردم به اون درخت یا گلی که کاشتی نگاه می‌کنن، تو رو می‌بینن. می‌گفت، مهم نیست که چی کار کردی، تا وقتی که یه چیزی رو نسبت به قبلش تغییر بدی و به شکلی که خودت دوست داری، دربیاری. می‌گفت، فرق بین مردی که فقط چمنا رو کوتاه می‌کنه و یه باغبون واقعی تو شیوه لمس کردن درختا و گُلاس. کسی که چمنا رو کوتاه می‌کنه احتمالاً قبل از کارش هیچ وقت کنار چمنا نبوده و اما باغبون عمری رو پای درختا و گلا گذاشته.
۶ نفر این نقل‌قول را دوست داشتند
Agata
‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۲۳:۴۲
Andre
‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۲۳:۴۴
Ali
‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۰۹:۲۳
Parviz
‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۱:۳۹
hedgehog
‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۲۰:۰۹
docharane
‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، یک شنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۲:۱۱