اگه همه ی آدمها نابغه بودند، دنیا حسابی بهم میریخت؛ بعضیها باید کنار بایستند و مراقب اوضاع باشند. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
بریدههایی از رمان کافکا در ساحل
نوشته هاروکی موراکامی
داشتن چیزی که نماد آزادیه میتونه شخص رو خوشحالتر از رسیدن به اون آزادی کنه کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
خالی بودن مثل یه خونه خالیه. یه خونه خالی که قفل و بند نداره. هرکسی میتونه هروقت دلش خواست وارد بشه. همین منو بیشتر از هر چیز دیگه ای میترسونه. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
چیزهایی که او میدانست در مقابل بی کرانی دنیا هیچ بود. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
تا وقتی چیزی به اسم زمان وجود داره، هرکسی در نهایت آسیب میبینه و به چیز دیگه ای تبدیل میشه، این اتفاق همیشه میافته؛ دیر یا زود. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
وقتی طوفان تمام شد یادت نمیآید چگونه از آن گذشتی٬ چطور جان به در بردی، حتی در حقیقت مطمئن نیستی طوفان واقعا تمام شده باشد.
اما یک چیز مسلم است.
وقتی از طوفان بیرون آمدی
دیگر آنی نیستی که قدم به درون طوفان گذاشت. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
به جمعیت شتابان خیره شده ام و به صد سال آینده فکر میکنم. در صد سال آینده همه این آدمها، حتی خودم، از چهره زمین ناپدید و به خاک یا خاکستر تبدیل میشویم. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
تو سفر یه همراه تو زندگی یه غمخوار کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
اینکه مسیر زندگیت رو خودت انتخاب کنی کار ساده ای نیست. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
مردم حتی زمانی که زنده اند هم میتوانند به روح تبدیل شوند.
کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
کافکا، در زندگی هر کس یک نقطهی بدون بازگشت وجود دارد. و در موارد خیلی کمی، نقطهای است که دیگر نمیتوانی جلوتر بروی. و وقتی به آن نقطه رسیدیم، تنها کاری که میتوانیم بکنیم در آرامش پذیرفتن واقعیت است. اینطوری زنده میمانیم. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
فقط یک چیز. میخواهم مرا به یاد داشته باشی. اگر مرا به یاد داشته باشی، آن وقت اگر همهی آنهای دیگر فراموشم کنند برایم اهمیت ندارد. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
در رؤیاها مسئولیت آغاز میشود. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
و واقعا باید درگیردار توفان شدید رمزی فوق الطبیعی این کاررا بکنی. هرقدرهم که رمزی و فوق الطبیعی باشد نباید آن را اشتباه بگیری: مثل هزاران تیغ تیز تن را میبرد. خون از تن جاری میشود. خون توهم میریزد. خون سرخ گرم. دستت به خون آلوده میشود. خون خودت و خون دیگران.
و توفان که فرو نشست، یادت نمیاید چی به سرت آمد و چطور زنده مانده ای. درحقیقت حتی مطمئن نخواهی شد آیا توفان به سر رسیده. اما یک چیز مشخص است.
ازتوفان که درآمدی دیگر همان آدمی نخواهی بود که به توفان پانهاده بودی. معنی این توفان همین است. کافکا در ساحل هاروکی موراکامی
مرد باردیگر گلویش را صاف کرد و به برآمدگی اندک شکمش دست مالید. «می دانی برزخ یعنی چه؟منطقه خنثی بین مرگ و زندگی است. یک جور جای غم انگیز و دلگیر. به عبارت دیگر جایی که حالا هستم-در این جنگل. من بنا به درخواست خودم مردم اما به دنیای دیگر نرفتم. من روح گذری هستم و روح گذری بی شکل است. این شکل را فقط برای حالا به خودم گرفتم. به همین دلیل نمیتوانی به من صدمه بزنی. حتی اگربدجور آسیب ببینم این آسیب واقعی نیست. تنها کسی که میتواند مرا محو کند کسی ست که جنمش را داشته باشد،و-گفتنش غم انگیز است تو لیاقتش را نداری. تو چیزی جز یک توهم نارسیده میانمایه نیستی» کافکا در ساحل هاروکی موراکامی