وقتی از پله‌ها بالا می‌رفتند، دست همدیگر را گرفتند.
دست خوب است. کسی را که دست می‌دهد زیاد درگیر نمی‌کند ولی باعث آرامش خاطر کسی می‌شود که دست را می‌گیرد. با هم بودن آنا گاوالدا
بریده‌هایی از رمان با هم بودن
نوشته آنا گاوالدا
بسه عزیزم…نگران نباش، حتماً موفق می‌شیم. وضع‌مون بهتر از بقیهٔ آدم‌ها نمی‌شه اما بدتر هم نمی‌شه. بهت می‌گم موفق می‌شیم… موفق می‌شیم. چیزی نداریم از دست بدیم چون که اصلاً چیزی نداریم… بیا بریم. با هم بودن آنا گاوالدا
من تسبیحم رو براش پرتاب کرده بودم، می‌دونی، حتماً بهش کمک کرده بود، مرد بیچاره… فکر می‌کنم اون روز بود که ایمانم متزلزل شد، چون کشیش به جای توسل به خداوند، مادرش را صدا می‌زد… به نظرم مشکوک اومد. با هم بودن آنا گاوالدا
اگه با دیگرون توی یک ردیف نباشی، اگه نتونی جوری باشی که ازت انتظار دارند، رنج می‌بری. با هم بودن آنا گاوالدا
شرم آدم رو به جایی نمی‌رسونه، باور کن… شرمت به هیچ‌دردی نمی‌خوره. فقط وجود داره تا دل آدم‌های خوب رو خنک کنه. تا وقتی کرکره‌ها رو می‌بندند یا از کافه به خونه برمی‌گردند، حس خوبی داشته باشند. اون‌وقت جوراب پشمی می‌پوشند و به همدیگه لبخند می‌زنند. با هم بودن آنا گاوالدا
از دیدن این تن پیر حالت به هم نمی‌خوره؟ مطمئنی؟
می‌دونید، فکر می‌کنم نگاه من با شما فرق داره. من آناتومی خوندم و آدم‌های همسن شما رو نقاشی کردم. من این کار رو شرم‌آور نمی‌دونم؛ یعنی نه اون‌طور… نمی‌دونم چطور توضیح بدم؛ اما وقتی به شما نگاه می‌کنم تو دلم نمی‌گم این چین‌وچروک‌ها رو ببین، این پوست شل، این موهای سفید و زانوهای پردست‌انداز. نه، ابدًا… شاید خوش‌تون نیاد اما باید بگم که هر بدنی برای نقاشی مناسبه و ارتباطی به شخصیت افراد نداره. تو فکر کار، نور، تکنیک، فضا و سایر نکاتی که باید مراعات بشه هستم. به بعضی از آثار نقاشی فکر می‌کنم. تابلوی «پیر دیوانه» اثر گویا و «مادر» اثر رامبراند. . من رو ببخشید پلت، چیزهایی که براتون می‌گم افتضاح‌اند اما نگاه من به شما کاملاً بی‌تفاوته! با هم بودن آنا گاوالدا
صورتش او را به یاد علفزارها، بنفشه‌های وحشی، میخک و گل‌آویز می‌انداخت. چهره‌اش باز، روشن و نرم بود و لطیف مثل کاغذ ژاپنی. خطوط غم در هزاران چروک کوچک به‌سمت گوشهٔ چشم‌ها، ناپدید می‌شدند. با هم بودن آنا گاوالدا
هیچ‌وقت نباید از نقاشی دست بکشی، فهمیدی؟ با هم بودن آنا گاوالدا
جهنم وقتیه که نمی‌تونی کسانی که دوست داری رو ببینی. بقیهٔ چیزها حساب نیست… با هم بودن آنا گاوالدا
برای شناختن یک شهر لازم نیست با اتوبوس‌های گردشگری خیابون‌ها رو بگردی، کافیه به ایستگاه‌های قطار و بازارهای روز بری تا همه‌چی دستت بیاد. با هم بودن آنا گاوالدا
حتماً یادش رفته با من قرار داره… به این کارهاش عادت دارم…
پس چرا باهاش موندی؟
برای اینکه تنها نباشم. با هم بودن آنا گاوالدا
خیال می‌کنم اگه به کشیدن تصویر خودم ادامه بدم، یک روز موفق می‌شم خودم رو بشناسم. با هم بودن آنا گاوالدا
ما روشنفکرها وزن دنیا رو حمل می‌کنیم. با هم بودن آنا گاوالدا
اولین کاری که دیکتاتورها می‌کنند اینه که عینک‌ها رو می‌شکنند، کتاب‌ها رو می‌سوزونند یا کنسرت‌ها رو ممنوع می‌کنند. براشون گرون تموم نمی‌شه و از تضادهای بعدی کم می‌کنه. ولی می‌دونی، اگه روشنفکربودن به‌معنی علاقه به یادگیری، کنجکاو بودن، توجه‌کردن، تحسین‌کردن، احساساتی‌شدن، سعی در فهمیدن اینکه همه‌چیز چطور سرپا مونده و هرروز کوششی تو درک بیشتر چیزها باشه، دراین‌صورت بله، من کاملاً مدعی این عنوانم: نه‌تنها خودم رو روشنفکر می‌دونم، بلکه به اون افتخار می‌کنم، بسیار هم افتخار می‌کنم. با هم بودن آنا گاوالدا
چیزی که مانع زندگی آدم‌ها با هم می‌شه حماقت‌شونه. با هم بودن آنا گاوالدا
لحظه‌های شادی، مثل این‌ها که همیشه بعد از قسمت‌های سنگین توجه آدم رو جلب می‌کنند… درست مثل زندگی. با هم بودن آنا گاوالدا
سعی می‌کنی به جای دیگه‌ای نگاه کنی اما، نمی‌تونی به اون برنگردی چون یک چیزی داشت؛ هوای دوروبر این دختر جور خاصی بود. شایدم نور بود. با هم بودن آنا گاوالدا
وقتی با خودم خلوت می‌کنم مثل اینه که بیرون رفته باشم. تو خودم گم می‌شم… گردش می‌کنم… درون آدم خیلی بزرگه. با هم بودن آنا گاوالدا
صدای انسان از همهٔ آلات موسیقی زیباتر و مؤثرتره و حتی بهترین نوازندهٔ دنیا نمی‌تونه یک‌دهم احساس یک صدای خوب را القا کنه. این بخش مقدسِ وجود ماست و گمون می‌کنم چیزیه که پیرتر که بشیم درک می‌کنیم؛ یعنی برای من این‌طور بوده. مدتی طول کشید تا بهش برسم. با هم بودن آنا گاوالدا
«گاهی وقت‌ها یک ناسزای خوب بهتر از یک سخنرانی طولانی است.» با هم بودن آنا گاوالدا