عبدالحسین خان میگفت : « زمان همه چیز را تغیر میدهد . چیزی که دیروز بد بود معلوم نیست که امروز هم بد باشد . در دنیا چند نفر را میشناسید که یک ساعت درونی داشته باشند که به موقعاش زنگ بزند و بگویید : وقتش است! چمدانت را بردار و راه بیفت! کجا؟ به دنبال یک نقطهی سفید افسونگر، به دنبال یک گمشده! گمشده چیست؟ برای هر کس یک چیز. اما در بازی ابدی «گشتم نبود نگرد نیست» برندهی واقعی فرجامها هستند که چمدان میبندد و راه میافتند به دنبال گمشدهی ازلی و ابدی.»