جادوگر روی دماغش زگیل گنده نداشت. به جلیقهاش شصت تا سنجاق قفلی نزده بود. دندانهای دراز و کرمخورده نداشت و لا به لای موهایش فضله موش نبود. مهمتر از همه این که قوزی و خمیده نبود. دماغو نبود و خروپف نمیکرد. تنش معطر بود و هر کس او را میدید عاشقش میشد. اما مگر تا آن روز کسی او را دیده بود که عاشقش بشود؟