رمان ایرانی
ایلگار دخترم
امیرعلی ملایم‌تر از قبل گفت: ـ امانته مادر من. اگه خدای نکرده بلایی سرش بیاد، اون دنیا رومون می‌شه به امیررضا نگاه کنیم؟ خودت بهتر از من می‌دونی این دو تا چقدر واسه اون خدابیامرز عزیز بودن، آخه مگه تنها زندگی کردن راحته؟ وا... بخدا مردا نمی‌تونن تک و تنها تو این اوضاع و احوال زندگی کنن، چه برسه به اون که هم جوونه و هم... اون که زیاد اهل بیرون و ددر و گردش نیست، کس و کارم که نداره، صبح تا شب تو خونه دق می‌کنه خب.
قلعه دل
نگران و غمگین با مهربانی به نغمه نگاه کرد. حال برادرزاده‌اش را درک می‌کرد و خوب می‌فهمید که چرا به جای منزل پدرش، به خانه عمه آمده. حال خودش را هم نمی‌فهمید. هر وقت مضطرب، غمگین یا آشفته بود، حالت وسواس پیدا می‌کرد. در همین حال سکوت سنگینی فضا را پر می‌کرد و تلخی موضوع را بیشتر نمایان می‌کرد.
