رمان خارجی
آنچه در پی می‌آید، گزیده یادداشت‌های روزانه‌ای‌ست به تاریخ 31 دسامبر 1917. این یادداشت‌ها در شورویوی لانگ آیلند، به قلم دختر‌بچه‌ای به نام کورین فون نوردهوفن نوشته شده است. کورین دختر سارا کیس مونتروس فون نوردهوفن وارث تجهیزات ارتوپدی مونتروس بود که در 1915 خودکشی کرد. پدر کورین، بارون اوتو فون نوردهوفن، هنوز زنده بود، یا دست‌کم زیر نقاب خاکستری تبعید هنوز نفس می‌کشید. کورین این فصل از یادداشت‌های روزانه‌اش را در شب پیش از یازدهمین سالگرد تولدش شروع کرد.
صفحه نویسنده
جروم دیوید سالینجر
۲۱ رمان
جروم دیوید سالینجر نویسنده معاصر آمریکایی بود. رمان های پرطرفدار وی مانند ناتور دشت در نقد جامعهٔ مدرن غرب و خصوصاً آمریکا نوشته شده‌اند. اطلاعات اندکی دربارهٔ زندگی سالینجر منتشر شده است و او با توجه به شخصیت گوشه‌گیر خود همواره تلاش می‌کند دیگران را به حریم زندگی‌اش راه ندهد.
او در سال ۱۹۱۹ در منهتن نیویورک از پدری یهودی و مادری مسیحی به دنیا آمده است. در هجده، نوزده‌سالگی چند ماهی را در اروپا گذرانده و در سال ۱۹۳۸ هم‌زمان ...
جنگل وارونه
شعر این کلمات را در خود داشت:
نه زمینی بایر، که جنگلی وارونه
شاخ و برگ درختان، چسبیده به دل زمین
کورین انگار که جانش بسته به یافتن آنی پناهگاهی است، کتاب را زمین گذاشت. هر لحظه ممکن بود تمام آپارتمان تعادلش را از دست بدهد و وارونه شود و از خیابان پنجم به سنترال پارک پرتاب شود.
بعد باز جلد کتاب را نگاهی ...
دختری که می‌شناختم (به همراه 7 داستان کوتاه)
شاید برای هر کسی دست کم یک شهر وجود داشته باشد که دیر یا زود در آن با دختر مورد علاقه‌اش روبه رو شود. نمی‌دانم این خوب است یا بد که برای هیچ مردی ـ که عشقش را دیده ـ دوری یا نزدیکی آن شهر و سختی یا آسانی رفت و آمد به آن اهمیتی ندارد. دختر آن‌جاست و تنها ...
داستان‌های پس از مرگ (اقیانوس پر از گوی‌های بولینگ پسری که روز تولدش بود پائولا) مجموعه داستان
3 داستان اقیانوس پر از گوی‌های بولینگ، پسری که روز تولدش بود و پائولا ابتدا قرار بود در دهه 1940 در نشریات مختلف آمریکایی منتشر شوند، اما سلینجر در آخرین لحظات اجازه انتشار آن‌ها را نداد. گمانه‌زنی‌ها در مورد زمان انتشار این داستان‌ها تا پس از مرگ سلینجر در سال 2010 نیز ادامه یافت، و آن‌طور که از قرائن برمی‌آمد، ...
دهانم قشنگ و چشم‌هایم سبز
«خوبه ولی مثل اون اتاقی که قبل از جنگ گرفته بودیم، نیست.
مردم خیلی بد شدن. همه‌جا پر از آدم‌های بی‌کلاس و بی‌فرهنگ شده. دیشب، تو سالن غذاخوری، آدم‌های میز کناری ما داهاتی داهاتی بودند.»
«چاره‌ای نیست. اینطور آدما زیاد شدنو کاریش هم نمی‌شه کرد.
راستی کفش‌های مخصوص رقصت خوب هستند؟»
«موریل، یه بار دیگه می‌پرسم- حالت خوبه؟»
«بله.مادر، برای نودمین بار، بله، خوبم.»