آرام جان
می‌گویند که آدم‌ها
وقتی در کنار هم زندگی می‌کنند
زیر یک سقف
اگرچه از دو دنیای متفاوت و دور از هم
و حتی گاهی متضاد
راهی را آغاز کرده‌اند
اما کم‌کم شبیه یکدیگر می‌شوند
و کمابیش خصوصیات یکدیگر را می‌پذیرند
این یعنی صیقل خوردن آدم‌ها
و اگر دو نفر بدانند از زندگی چه می‌خواهند
روح و روانشان نیز در کنار هم
صیقل می‌خورد
و به آرامش می‌رسد:
آرامشی در روح
آرامشی در جان!