رمان ایرانی
فرصت
هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم لحظه‌ای را که به قول معروف لحظه وداع از خانه کودکی‌هایم بود. مثل ابر بهار اشک می‌ریختم و از گریه من همه گریه می‌کردند. سرم بر روی شانه‌های مهربان مادرم بود و او مرا سخت در آغوش می‌فشرد و نصایح خود را بار دیگر در گوشم می‌خواند. صدایش بغض‌آلود بود و من می‌دانستم برای آنکه من ناراحت نشوم خود را کنترل می‌کند...
خاتون
در گذر روزگار، فرصت را غنیمت شمار و به خاتون بیاندیش. او در کشاکش دهر برای رسیدن به معشوق و مقصود یک تنه به مبارزه می‌رود که وجودش را به فراموشی می‌کشاند و از خود اسطوره‌ای می‌سازد باور نکردنی. شاید که دیگران با خواندن سرنوشت او درس بگیرند و با عزمی راسخ به سوی میدان مبارزه با سرنوشت گام بردارند. ...
چرخ گردون زندگی
بر بال تنهائیم چشم‌هایت را منتظر می‌خواهم، در نامرادی‌های دل ویرانه‌ام جز تو کسی را نمی‌خواهم. می‌گریم و اشک می‌ریزم اما بی‌صدا و فغان شاید که گر کسی بشنود صدایم را دریابد راز دل دل بی‌قرارم را. بر زمین و زمان شکوه می‌کنم ز نامرادی‌ها، بر روزگار لعنت می‌فرستم ز بی‌مهری‌ها. از او شکوه به خود می‌برم و از خود ...
