رمان ایرانی
کهنه و نو
فریده گفت شنیده بودیم که گاهی سرمایه پاره‌ای از زن‌ها که فاقد فضل و کمال و هنرند زیبائی و طنازی است، ولی درباره مردان کار صورت دیگری پیدا می‌کند. از مرد فهم و دانش و بینش و کفایت و لیاقت می‌خواهند نه قد بلند و ابروی کمند... فرامرز گفت اگر نگاه لوند و متلک‌های چون قند را هم به همین قد بلند و ابروی کمند بیفزائی، خواهی دید که همین خود در مقابل این زن‌هائی که امروز پیدا شده‌اند جای هر کفایت و لیاقت و درایتی را می‌گیرد. فریده گفت خاک بر فرقت که تازه می‌خواهی برای زنت از این راه نان پیدا کنی. می‌ترسم چنین نانی از گلوی من پائین نرود و در خرخره خودت هم گیر کرده خفه‌ات بکند.
قصه‌های کوتاه برای بچه‌های ریش‌دار
زینا (تازه‌عروس) پرسید: امشب چکار می‌کنیم؟
گفتم: چطور چکار می‌کنیم، مقصودت چیست؟
گفت: تو خانه که نمی‌توان ماند، آدم دیوانه می‌شود.
گفتم: چرا نمی‌توان در خانه ماند؟
گفت: مگر ما زندانی هستیم، تو خانه ماندن که معنی ندارد و مرسوم نیست.
گفتم: مثلاً می‌گویی چکار کنیم؟
گفت: من چه می‌دانم، تو باید تصمیم بگیری.
گفتم: والله من عقلم به جایی نمی‌رسد. خودت چه فکری می‌کنی؟
گفت: برویم سینما.
گفتم: ...
