پیامبرِ خلیلجبران در چهرة «المصطفی» ظاهر میشود. وی با سخنان نافذ و شاعرانه با مردم ارفالس بر بالای کوه، دربارة همة مسائل حادِ جامعه مانند کار، داد و ستد، آزادی، قانون، شادی و اندوه، خوبی و بدی و دیانت سخن میگوید. همة این سخنان بر این پایه استوارند که سرشت انسان ذاتاً خوب است و دشواریهای زندگی او از این جا ناشی میشود که او هنوز تعارضات اساسی زندگی را به جا نیاورده و ماهیت کار و نظام زندگی، چنان که باید او را دگرگون نکرده است.