هستی آنها به دویدن و تلاش بستگی داشت. گرگها خود را مدیون پاهای چابکشان میدانستند. افسون که تنها دویدن و چابک بودن تمام دشواریها را از پیش پایشان بر نمیداشت. در هر قدم با دشواریهای گوناگون مواجه میشدند. حتی برای دسترسی دوباره به بقایای لاشه گاومیش مشکلات زیادی داشتند. بعید نبود که در این فاصله جانوران دیگر از راه برسند و لاشه را به پناهگاه خود ببرند یا در همان جا نیم خورده گرگها را به خندق بلا سرازیر کنند.