رمان ایرانی
ملیسا
لحظه‌های عشق یه باغ پر گله، یه آسمون پر ستاره‌ست، بارونیه که کویر تنهایی رو سیراب می‌کنه، مثل نسیم صبح‌گاهی می‌مونه، آدم با خنکاش از خواب بیدار میشه! هزاران لحظه نصیبتان باد.
نیلوفر
تو باغ عشقت پای پله‌های سرسراش مچ مهتابو می‌گیرم تا صورت قشنگتو ببینم، وقتی هوا گرگ و میشه یه گله شقایق می‌چینم و گلریزون پاهات می‌کنم. واسه عشق تو به آب و آتیش می‌زنم و با خورشید می‌جنگم. با هرم نگات آتیش داغ جهنم می‌شم. اگر مقتول تو باشم دم جون دادن قشنگ‌ترین لبخندو رو لبام می‌بینی. منو از مردن ...
