در حکایتها، قدرت نگرشی نکتهسنجانه با طنزی گزنده همراه می شود تا مضحک بودن تناقضها را به نمایش بگذارد. در بیشتر این حکایتها ما با استاد تمام عیار طنز روبرو هستیم. ناظم در برخی قصه ها قدرت تخیل مرزشکن دنیای کودکانه را به عصیان وا میدارد و در برخی دیگر از آنها از دل سنتها تفسیری معاصر بیرون میکشد و با نوعی زبان توجیهی سنت را با روز آمد در هم میآمیزد.