رمان ایرانی
امانت بیقرار
نگاهی به خانه سوت و کورمان کردم. چقدر دلگیر بود! محمد آدم بگو و بخند و پر سر و صدایی نبود... اما نبودش خیلی به چشم میآمد. حتی سکوت و آرامشش به زندگیمان روح میبخشید. چقدر دلم برایش تنگ شده بود...
